چهارشنبه ۰۸ تیر ۰۱ ۰۹:۳۴
بازیافت لیوان کاغذی - برای بیش از 10 سال، اقداماتی در آمریکای شمالی برای انتقال لیوان های کاغذی پس از مصرف به جریان های بازیافت مسکونی و تجاری انجام شده است. سرعت تغییرات در سال گذشته به میزان قابل توجهی افزایش یافته است که بخشی از آن در واکنش به اعتراضات گسترده و مانع تراشی رسانه ای توسط فعالان محیط زیست است که به نظر می رسد پیام اصلی آنها این است: «لیوان های کاغذی بازیافت نمی شوند. بیشتر فنجان ها در محل های دفن زباله قرار می گیرند
چرا نگران بازیافت لیوان های کاغذی یکبار مصرف باشید؟
برآوردهای بخش کاغذ و بازیافت نشان می دهد که سالانه بین 600000 تا 800000 تن لیوان کاغذی یکبار مصرف در ایالات متحده و کانادا به اشتراک گذاشته می شود. این نشان می دهد که سالانه بیش از 50 میلیارد فنجان بسته به منبع داده و اندازه و ترکیب واقعی فنجان ها استفاده می شود. برای رفع مشکل فنجان ها، بسته بندی مواد غذایی رایج در ایالات متحده، از جمله بسته بندی های کاغذی و پلاستیکی، بین 1 تا 2 درصد زباله های جامد شهری (MSW) را تولید می کند. از نظر دفع، لیوان ها مشکل بزرگی نیستند، اما این سوال که آیا لیوان کاغذی بیش از یک بار مصرف قیمت دارد یا خیر، قابل بررسی است.
تاریخ تاریخی
لیوان های کاغذی یکبار مصرف اولین بار در اوایل دهه 1900 با اختراع لیوان کاغذی که به دیکسی کاپ معروف است در ایالات متحده ظاهر شد.
این فنجان ها جایگزین لیوان های نوشیدنی معمولی می شوند که در چشمه ها استفاده می شود زیرا نگرانی های بهداشت عمومی افزایش می یابد. بیمارستان ها و مدارس به دلایل بهداشتی به سرعت لیوان های کاغذی را تأیید کردند.
تحقیقات اولیه نشان داده است که هزینه لیوان کاغذی یکبار مصرف کمتر از شستشو و ضدعفونی کردن شیشه های قابل استفاده مجدد است و عصر لیوان های یکبار مصرف آغاز شده است.
لیوان های کاغذی برای نوشیدنی های گرم و سرد از مقوای سولفات سفید سفید شده سخت (SBS) با روکش پلی برای ضد آب ساخته شده است.
ترکیب واقعی لیوان های کاغذی به طور قابل توجهی متفاوت است، اما اکثر آنها حداقل 90٪ فیبر هستند.
در ابتدا از پوشش های سفالی یا مومی برای ضد آب استفاده می شد. با این حال، با توسعه پلی اتیلن (PE)، پوشش‌ها و پوشش‌های پلاستیکی تقریباً در سطح جهانی پذیرفته شده‌اند.
استفاده از پلی اتیلن و مواد پرایمر باند شده عملکرد بهتری را ارائه می دهد و بر بوها و طعم های نامطبوع مرتبط با خاک رس و موم غلبه می کند.
امروزه بیشتر فنجان ها با پلی اتیلن تجزیه ناپذیر پوشیده شده اند. در حالی که برخی از پلی لاکتیک اسید (PLA)، یک پلاستیک زیست تخریب پذیر، استفاده می کنند، نگرانی های دیگر در مورد PLA از به دست آوردن بیش از حد PE جلوگیری می کند.
هنگام ارزیابی دوام لیوان های کاغذی، معمولاً سه نوع سؤال مطرح می شود:
آیا واقعاً به لیوان یکبار مصرف نیاز داریم؟ آیا لیوان های قابل استفاده مجدد می توانند به کاهش استفاده از لیوان های یکبار مصرف کمک کنند؟
چند درصد از الیاف شیشه بازیافت می‌شوند و آیا الیاف خام جنگل‌های پایدار درمان می‌شوند؟
آیا شیشه بعد از استفاده قابل ترمیم است؟ آیا می توان آن را بازیافت یا کمپوست کرد؟
عینک قابل استفاده مجدد
شانس ما برای بازگشت به دوران لیوان های مقدماتی و کاهش چشمگیر حجم لیوان های کاغذی یکبار مصرف چقدر است؟ تجربه با استارباکس نمونه خوبی از این چالش است.
استارباکس از سال 1985 مشوق های مالی برای مشتریان ارائه کرده است تا عینک های قابل استفاده مجدد خود را بیاورند، اما بیش از چند درصد این کار را نکرده اند. در سال 2008، یک ابتکار جدید امیدوار بود که 25٪ از مشتریان را متقاعد کند تا عینک خود را بیاورند، اما این تعداد هرگز از 2٪ تجاوز نکرد.
واکنش اولیه زمانی قوی بود که استارباکس یک فنجان پلاستیکی و درب قابل استفاده مجدد را با قیمت 1 دلار در سال 2012 معرفی کرد. اما بیش از نیمی از آمریکایی های مسن که توسط یک شرکت تحقیقاتی بزرگ در اوایل سال 2013 مورد بررسی قرار گرفتند، گفتند که "احتمالاً یا قطعاً قصد خرید ندارند."
لیوان های کاغذی به چند دسته تقسیم می شوند که در اینجا به برخی از آنها اشاره می شود که این لیوان ها عبارتند از:
لیوان کاغذی دوجداره لیوان کاغذی سه جداره شیشه دوجداره دوجداره
در مقالات بعدی با جزئیات بیشتر به آنها خواهیم پرداخت.
الیاف بازیافت شده در لیوان های کاغذی
اگر آوردن ظروف قابل استفاده مجدد به مراکز خدمات غذایی عملی نیست، افزایش الیاف بازیافتی لیوان های کاغذی یکبار مصرف برای بهبود پایداری چگونه است؟
مک دونالد، بزرگترین زنجیره فست فود در ایالات متحده، از الیاف بازیافتی در لیوان های کاغذی خود استفاده نمی کند، اما این شرکت از الیاف بازیافتی در بسیاری از بسته بندی های مصرف کننده دیگر استفاده می کند.
آخرین گزارش‌های زیست‌محیطی، اجتماعی و مدیریتی (ESG) از زنجیره نشان می‌دهد که در سال 2015، 53 درصد از بسته‌بندی‌های مبتنی بر فیبر مصرفی با استفاده از منابع «گواهی‌های پایدار یا بازیافتی» ساخته شده‌اند که هدف آن تا سال 2020 100 درصد است.
مک دونالد فیبر را از جنگل های پایدار تامین می کند،
چرا نگران بازیافت لیوان های کاغذی یکبار مصرف باشید؟
برآوردهای بخش کاغذ و بازیافت نشان می دهد که سالانه بین 600000 تا 800000 تن لیوان کاغذی یکبار مصرف در ایالات متحده و کانادا به اشتراک گذاشته می شود. این نشان می دهد که سالانه بیش از 50 میلیارد فنجان بسته به منبع داده و اندازه و ترکیب واقعی فنجان ها استفاده می شود. برای رفع مشکل فنجان ها، بسته بندی مواد غذایی رایج در ایالات متحده، از جمله بسته بندی های کاغذی و پلاستیکی، بین 1 تا 2 درصد زباله های جامد شهری (MSW) را تولید می کند. از نظر دفع، لیوان ها مشکل بزرگی نیستند، اما این سوال که آیا لیوان کاغذی بیش از یک بار مصرف قیمت دارد یا خیر، قابل بررسی است.
تاریخ تاریخی
لیوان های کاغذی یکبار مصرف اولین بار در اوایل دهه 1900 با اختراع لیوان کاغذی که به دیکسی کاپ معروف است در ایالات متحده ظاهر شد.
این فنجان ها جایگزین لیوان های نوشیدنی معمولی می شوند که در چشمه ها استفاده می شود زیرا نگرانی های بهداشت عمومی افزایش می یابد. بیمارستان ها و مدارس به دلایل بهداشتی به سرعت لیوان های کاغذی را تأیید کردند.
تحقیقات اولیه نشان داده است که هزینه لیوان کاغذی یکبار مصرف کمتر از شستشو و ضدعفونی کردن شیشه های قابل استفاده مجدد است و عصر لیوان های یکبار مصرف آغاز شده است.
لیوان های کاغذی برای نوشیدنی های گرم و سرد از مقوای سولفات سفید سفید شده سخت (SBS) با روکش پلی برای ضد آب ساخته شده است.
ترکیب واقعی لیوان های کاغذی به طور قابل توجهی متفاوت است، اما اکثر آنها حداقل 90٪ فیبر هستند.
در ابتدا از پوشش های سفالی یا مومی برای ضد آب استفاده می شد. با این حال، با توسعه پلی اتیلن (PE)، پوشش‌ها و پوشش‌های پلاستیکی تقریباً در سطح جهانی پذیرفته شده‌اند.
استفاده از پلی اتیلن و مواد پرایمر باند شده عملکرد بهتری را ارائه می دهد و بر بوها و طعم های نامطبوع مرتبط با خاک رس و موم غلبه می کند.
امروزه بیشتر فنجان ها با پلی اتیلن تجزیه ناپذیر پوشیده شده اند. در حالی که برخی از پلی لاکتیک اسید (PLA)، یک پلاستیک زیست تخریب پذیر، استفاده می کنند، نگرانی های دیگر در مورد PLA از به دست آوردن بیش از حد PE جلوگیری می کند.
هنگام ارزیابی دوام لیوان های کاغذی، معمولاً سه نوع سؤال مطرح می شود:
آیا واقعاً به لیوان یکبار مصرف نیاز داریم؟ آیا لیوان های قابل استفاده مجدد می توانند به کاهش استفاده از لیوان های یکبار مصرف کمک کنند؟
چند درصد از الیاف شیشه بازیافت می‌شوند و آیا الیاف خام جنگل‌های پایدار درمان می‌شوند؟
آیا شیشه بعد از استفاده قابل ترمیم است؟ آیا می توان آن را بازیافت یا کمپوست کرد؟
عینک قابل استفاده مجدد
شانس ما برای بازگشت به دوران لیوان های مقدماتی و کاهش چشمگیر حجم لیوان های کاغذی یکبار مصرف چقدر است؟ تجربه با استارباکس نمونه خوبی از این چالش است.
استارباکس از سال 1985 مشوق های مالی برای مشتریان ارائه کرده است تا عینک های قابل استفاده مجدد خود را بیاورند، اما بیش از چند درصد این کار را نکرده اند. در سال 2008، یک ابتکار جدید امیدوار بود که 25٪ از مشتریان را متقاعد کند تا عینک خود را بیاورند، اما این تعداد هرگز از 2٪ تجاوز نکرد.
واکنش اولیه زمانی قوی بود که استارباکس یک فنجان پلاستیکی و درب قابل استفاده مجدد را با قیمت 1 دلار در سال 2012 معرفی کرد. اما بیش از نیمی از آمریکایی های مسن که توسط یک شرکت تحقیقاتی بزرگ در اوایل سال 2013 مورد بررسی قرار گرفتند، گفتند که "احتمالاً یا قطعاً قصد خرید ندارند."
لیوان های کاغذی به چند دسته تقسیم می شوند که در اینجا به برخی از آنها اشاره می شود که این لیوان ها عبارتند از:
لیوان کاغذی دوجداره لیوان کاغذی سه جداره شیشه دوجداره دوجداره
در مقالات بعدی با جزئیات بیشتر به آنها خواهیم پرداخت.
الیاف بازیافت شده در لیوان های کاغذی
اگر آوردن ظروف قابل استفاده مجدد به مراکز خدمات غذایی عملی نیست، افزایش الیاف بازیافتی لیوان های کاغذی یکبار مصرف برای بهبود پایداری چگونه است؟
مک دونالد، بزرگترین زنجیره فست فود در ایالات متحده، از الیاف بازیافتی در لیوان های کاغذی خود استفاده نمی کند، اما این شرکت از الیاف بازیافتی در بسیاری از بسته بندی های مصرف کننده دیگر استفاده می کند.
آخرین گزارش‌های زیست‌محیطی، اجتماعی و مدیریتی (ESG) از زنجیره نشان می‌دهد که در سال 2015، 53 درصد از بسته‌بندی‌های مبتنی بر فیبر مصرفی با استفاده از منابع «گواهی‌های پایدار یا بازیافتی» ساخته شده‌اند که هدف آن تا سال 2020 100 درصد است.
مک دونالد فیبر را از جنگل های پایدار تامین می کند،
- ۱۶ بازديد
- ۰ نظر